Malwina Szczepkowska / Hypatia

Malwina Szczepkowska

Malwina Szczepkowska (ur. 30 lipca 1909, Pińczów, Polska - zm. 2 czerwca 1977, Gdańsk, Polska)
Pisarka, teatrolożka, reżyserka. Maturę zdała w Wilnie, a następnie ukończyła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w 1929 roku w "Gazecie Warszawskiej". Swoje pierwsze wiersze i opowiadania zamieszczała w prasie codziennej i periodykach. W 1933 roku ukazała się jej pierwsza powieść "Dom na prowincji", a w 1939 roku toruńskie radio nadało pierwsze słuchowisko zatytułowane "Tajemnica Marii Celeste". W 1940 roku zamieszkała na stałe w Warszawie, gdzie początkowo pracowała w sklepie z wyrobami tytoniowymi (czerwiec 1940 - lipiec 1943 roku), a później uruchomiła własny warsztat tkacki. W 1944 roku została wysiedlona i do końca wojny mieszkała w rodzinnym Pińczowie. W 1945 roku znalazła się w Gdańsku, gdzie spędziła resztę życia. Na Wybrzeżu aktywnie włączyła się w rozwój życia kulturalnego, między innymi współuczestniczyła w powstaniu Oddziału Związku Literatów Polskich oraz stworzyła Teatr Oświatowy Gdańskiego Zespołu Artystycznego, którym kierowała. W latach 1945-1948 była referentką literacką Wydziału Kultury i Sztuki Zarządu Miejskiego w Gdańsku. Przez pięć lat (1948-53) pełniła funkcję kierownika literackiego w Teatrze Wybrzeże. W tym czasie została reżyserką, zdając eksternistycznie egzamin reżyserski. W 1953 roku Szczepkowska opuściła na cztery lata Wybrzeże przenosząc się najpierw do Torunia, a później, do Kalisza i reżyserowała sztuki w tamtejszych teatrach. W 1957 roku powróciła do Gdańska i przez kilka lat kierowała Gdańskim Studiem Rapsodycznym (do 1961 roku), a przez kilkanaście lat była kierownikiem działu artystycznego w gdańskim oddziale Polskiego Radia. W 1968 roku napisała książkę poświęconą teatrowi "20 lat teatru na Wybrzeżu".
Oprócz działalności teatralnej i radiowej nadal pisała słuchowiska ("Tajemnica Marii Celeste"1939; "Owoce burzy" 1945 ; "Czas orania" 1946 ; "Wiek klęski" 1955 ; "Pierwszy oficer mówi prawdę" 1961 ; "Strona orła" 1962 ; "Śnieg zasypie ślady" 1962 ; "Urszula Szmit robi karierę" 1962 ; "Wołanie w słońcu" 1962 ; "Niedzielne popołudnie" 1963 ; "Pożegnanie z ojcem" 1963 ; "Deszcz" 1968 ; "Węzeł" 1969) i powieści ("Dom na prowincji" 1933 ; "Schody w górę" 1934 ; "Dom chorych dusz" 1938, 1957, 1960 ; "Muszę kłamać" 1939 ; "Maska profesora Brandla" 1959 ; "Tajemnica za każdymi drzwiami" 1959 ; "Trzeciej na imię śmierć" 1971 ; "Ręka" 1972). Szczepkowska jest także autorką kilku utworów scenicznych, między innymi: "Genewa, Paqius Nr 10" (1947), "Gwiazdy dla wszystkich" (1960), "Czy mogę skorzystać z telefonu?" (1966), "Chłopiec z dobrego domu" (1967), "Powrót do rodzinnego domu" (1974).
Była członkinią Związku Zawodowego Literatów Polskich, a później Związku Literatów Polskich (od 1936 roku).

Przedstawienia