ARCHIWUM OSOBOWE > Michalina Makowiecka

Michalina Makowiecka

Michalina Makowiecka (Rudzińska/Fleiszer/Wasiel) urodziła się 6 września 1895 roku w Warszawie, zmarła 7 stycznia 1973 roku w Kartuzach. Śpiewaczka, aktorka, reżyserka. Była córką Feliksa Makowieckiego i Michaliny Świeckiej, żoną urzędnika Ludwika Fleiszera (ślub ok. 1926).

W okresie I wojny światowej zdobyła popularność dzięki koncertom dobroczynnym, na których wyko­nywała piosenki z własnym tekstem i muzyką, akompaniując sobie na fortepianie. J. Czempiński pisał o niej: "kompozytorka, śpiewaczka i poetka. Jednocząc w sobie wybitne uzdolnienia we wszy­stkich tych kierunkach stanowi Makowiecka zjawi­sko rzadkie i wyjątkowo ciekawe".

W sezonie 1915/16 związała się z warszawskim Teatrem Nowości, początkowo jako aktor­ka, potem autorka przekładów librett. Grała także w warszawskim Teatrze Letnim (1915/16), Teatrze Czarny Kot (1921) oraz w Teatrze Nowym (1921/22). W 1918 wy­jeżdżała na koncerty do Berlina

W 1927 roku zwią­zała się z rozgłośnią warszawskiego Polskiego Radia. Pracując w wydziale muzycznym stworzyła nową formę audycji, tzw. radio-operetkę. W ciągu ponad dziesięciu lat (do 1939) przygotowała dla radia ponad sto pozycji.

Po wojnie wyjechała na Wybrzeże i zamie­szkała w Kartuzach. W 1945 przez krótki okres prowadziła tu wraz z A. Wasielem Teatr Ziemi Ka­szubskiej. W okresie kier. artyst. męża w Teatrze Mu­zycznym w Gdyni reżyserowała na tej scenie "Bajaderę" (1960). Była autorką przekładów (np. libretta "Bajadery", "Tańca szczęścia"), libretta operetki Lucyna Messal w Kozich Dołkach, utworów muzycznych dla dzieci wystawianych przed II wojną świat, na scenach warszawskich ("Śpiąca królewna", "Wyprawa na księżyc").

By­ła współzałożycielką (1918) i działaczką ZAiKS-u, po wojnie jego przedstawicielką w Kartuzach. W 1968 jako gościni honorowa uczestniczyła w odbywających się w Warszawie uroczystościach jubileu­szowych pięćdziesięciolecia ZAiKS-u. W ostatnich latach życia pisała pamiętniki dotyczące okresu mię­dzywojennego.