HyPaTia to feministyczny projekt badawczy, którego celem jest odnalezienie, przywrócenie pamięci, udokumentowanie i upowszechnienie wiedzy o kobietach tworzących historię polskiego teatru.
Służyć mają temu materiały gromadzone na tej stronie - biblioteka dramatów, archiwum osobowe, zbiór tekstów programowych oraz wideoteka rozmów.
Teksty, wycinki i archiwalia są w dalszym ciągu skanowane - będzie ich więc przybywać, a biblioteka i archiwum będą dalej rozwijane. W tej chwili archiwalia i wycinki pochodzą w przeważającej mierze ze zbiorów Pracowni Dokumentacji Teatru Instytutu Teatralnego oraz ze Zbiorów Specjalnych i Dokumentacji Teatru Instytutu Sztuki PAN, a dramaty - ze zbiorów Biblioteki Narodowej, archiwum miesięcznika "Dialog" oraz archiwów prywatnych.
Notacje filmowe to własne archiwum HyPaTii.
LOSOWO WYJĘTE Z ARCHIWUM
Krystyna Janda
Przedstawienia
Na szkle malowane, 1993
Na szkle malowane, 2000
Panna Tutli-Putli, 1997
Wywiady
Wkładam wszędzie nos
Krwista Tonka
Stworzyc teatr to jak... urodzić dziecko
Janda: kocham adrenalinę
Jak trzeba stanę w bufecie i posprzątam
Janda: do dziś jestem postacią z jego filmów
Mam trudną rolę
Koniec pleneru
Peniędzy nie żałuję...
Wakacje nie są ważne
Teatr jest dla kobiet
Padam ze zmęczeni
Szczęsliwe dni
Głos i bunt Wysockiego
Wysniony teatr Krystyny Jandy
Janda w Gazeta Cafe
Teatr z marzeń
Nie tylko dla kobiet
Jestem dla siebie dobra
Grałam z zamkniętymi oczami
Kolorowe ptaki istnieją
Sprawa prywatna
Wuglanie na scenie
Nie mam czasu na film
Mecenasi do teatru
Postawiłam wszystko na jedną kartę
Sprzedaję uczucia
Krystyna Janda
U mnie widz się nie ubrudzi
Janda odkryła nadzieję u Becketta
Kobieta ze stali
Rozmowa sukcesu
Nie zagram już nic smutnego
Wszystko po kolei, bo inaczej zwariujesz...
Dla rodziny zawsze muszę znaleźć czas
Zagrałabym w rozbieranej scenie
Wbrew rozsądkowi
Opowieść o życiu nie do pojęcia
Nie mam ochoty na życie motyla
Bluzka, której nie imają się mole
Nie trzymamy się za ręce
Stoję mocno na ziemi
Zostanie po mnie sceny kurz
Jestem zakładnikiem i więźniem teatru
To nie walka na śmierć i życie
Prywatnie "po bożemu"
Wszystko mi pomogło
Polonia Cafe
Matka i córka
Ja nie jestem zagubiona
Trzeba mieć odwagę
Trudno mnie zrozumieć
Każdy teatr musi żyć
Jestem zakładniczką teatru
Moją miłością jest teatr
Jestem cholerną gwiazdą
Zrób to sama, nie umiesz?
W domu nic się nie zmieniło
Inwestuję w wolność artystyczną
Mój czas wciąż trwa
Tak łatwo się nie umiera
Gram, jak lubię
Myślę i działam
Milion mieć, a najlepiej dwa
Boli przyjemnie
Matka to instytucja
Na widowni bywam sama
Nie zrobię już ważniejszego filmu
Nikt nie mówi o miłości
Gram, bo muszę. Nie dla przyjemności...
Wszyscy chcą u mnie grać!
Wie, jak zaskoczyć publiczność
Łatwiej mi grać niż żyć
Nie mam czasu być nienormalna
Naiwności widzowie nie wybaczają
Ja Janda
Dwója z wypracowania
Muszę o nim opowiedzieć
Warszawa jest trochę jak dziki pies
Doszłam do przystani
Ja nie jestem, proszę pani na zakręcie
Pożegnanie z Jandą
Nie muszę udowadniać, ale i muszę...
Dwie żony prezydenta
Obie boimy się pana prezydenta
10 lat fundacji Jandy
Teatr w hałasie miasta
Janda: wielkie i czułe pojęcie kryjące się pod słowem "człowiek"
Śmiech zamiera na ustach i wraca
Na co się zgadzamy, a na co nie
Moja misja narodowa
Najlepiej czuję się na scenie
Komedia, ale gorzka
Twoje miejsce w teatrze
Lepiej nie wiedzieć
Wykuwanie człowieka z marmuru
Krystyna Janda: trudno jest milczeć
Janda. Ja nie zwolnię, bo tak lubię
Danuta Wałęsa - historia antyczna
Krystyna Janda on herself
Mamy pełne sale, gdy inni się kłócą
Nie poświęciłam sztuce tyle, co ona
Och - Janda
Jestem artystką polską, a nie narodową
Głos ze sceny
Coraz mniej muszę
Nie mam czasu na farmazony
Stworzył mnie Wajda
Awangarda mnie nudzi
Oratorium w rytmie powstania
Kultura nobilituje
We śnie spóźniam się na powstanie
Galeria typów pana Fredry
Premiera roku
Krystyna Janda jako Maria Callas
W korporacji bym się nudziła
Samotność mi bardzo pomaga
Wypiję za teatr
Siłaczka
Teatr w drodze
Jadna. Moje życie jest fast slow
Krystyna Janda: Podzielę się z widzami chlebem - szarlotką Danuty W.
Krystyna Janda o komediach w niewesołych czasach
Teatr jest radością
Ciekawość i ludzie. To mnie napędza
Życie dało mi więcej niż na to zasłużyłam
Moja siła to niepodległość
Moja dusza płonie, kiedy gram albo robię coś ważnego
Lubię młodych, którzy nie hamują swojej wyobraźni
Życie dogania nasze plany teatralne
Moja sztuka życia
Krystyna Janda: Po prostu lubię ludzi
Artykuły