ARCHIWUM OSOBOWE > Irena Grywińska
Irena Grywińska
Irena Grywińska, zamężna Adwentowicz, także Grynbaum-Grywińska (28 X 1895 Kalisz - 26 XII 1969 Warszawa), aktorka, reżyserka, dyrektorka teatru. Szkołę średnią ukończyła w Kaliszu, nast. studiowała w Dreźnie języki obce. Debiutowała w 1923 w Teatrze Miejskim w Łodzi. Występowała m.in. w T. im. Fredry w Warszawie, m.in. w roli Heleny ("Zazdrość"); w rec. w "Kurierze Warszawskim" (1924 nr 23) T. Kończyc napisał, że ma "ładne warunki i niewątpliwe zdolności, ale roli Heleny nie mogła opanować, grała monotonnie, nierówno i spadała z tonu". W lecie 1924 grała w warsz. T. Bagatela, w sez. 1924/25 w T. im. Bogusławskiego pod kier. L. Schillera: Fifinę ("Podróż po Warszawie"), Emilię ("Opowieść zimowa"), Wandę ("Skalmierzanki") i Pułkownikową Sablinę ("Kniaź Potiomkin"). Na sez. 1925/26 zaangażowała się do T. Miejskiego w Łodzi. Od 6 VIII 1926 grała gościnnie w T. Polskim w Warszawie Lię ("Płomienna noc"). W 1927 (od stycznia do września) występowała w zespole objazdowym K. Adwentowicza, m.in. w Kaliszu, Kielcach, Radomiu, Zamościu, Stanisławowie, Przemyślu, Tarnowie, Drohobyczu, Częstochowie, Płocku. Grała wtedy po raz pierwszy, wielokrotnie potem powtarzaną, tyt. rolę w farsie "Mecenas Bolbec i jego mąż". W sez. 1927/28-1929/30 należała do zespołu T. Miejskiego w Łodzi (ostatni sez. pod dyr. K. Adwentowicza); w czerwcu i wrześniu 1930 występowała gościnnie z t. łódz. w Warszawie. Na sez. 1930/31 została zaangażowana do T. Miejskich we Lwowie, grała przede wszystkim w komediach na scenie T. Małego. W 1931 występowała gościnnie w T. Nowym w Poznaniu. Od lutego 1932 grała Monikę w "Sprawie Moniki" w Instytucie Reduty w Warszawie, a nast. w objeździe. Od sez. 1932/33 do wybuchu II wojny świat. prowadziła z K. Adwentowiczem pryw. T. Kameralny w Warszawie. W 1939 występowała też w warsz. kabarecie Nowy Momus. W sez. 1933/34 zagrała dwie role w T. Ateneum, obie w reż. L. Schillera: Żonę ("Na drodze") i Córkę Natana ("Szczury wędrowne"). W T. Kameralnym grała, obok wielu ról komediowych, także pierwszoplanowe w repertuarze dram., m.in.: Amelię ("Mazepa"), Norę ("Nora"), Irenę ("Ponad śnieg bielszym się stanę"), Hildę ("Budowniczy Solness"), Annę ("Anna Karenina"), Elżbietę ("Elżbieta królowa, kobieta bez mężczyzny"); zaczęła tu też reżyserować: "Maturę" i "Tajemnicę lekarską" (1936) oraz "Niewiniątka" (1938). W czasie okupacji niem. do 1942 pracowała w Warszawie jako kelnerka w barze "Pod Znachorem", potem ukrywała się na wsi, w Albinowie pod Opatowem. Do teatru wróciła wiosną 1945; od kwietnia do września t.r. występowała w prowadzonym przez K. Adwentowicza i W. Horzycę T. Miejskim w Katowicach. W sez. 1945/46 prowadziła z Adwentowiczem T. Powszechny im. Żołnierza Polskiego w Krakowie, w którym reżyserowała m.in. pol. prem. "Dwóch teatrów" (24 II 1946). W sez. 1946/47 kierowała najpierw krak. Okręgowym T. Domu Żołnierza, a od grudnia Zrzeszeniem Artystów pn. Komedia Muzyczna (z A. Fuzakowskim i F. Bedlewiczem). W 1947 uzyskała uprawnienia reżyserskie. W sez. 1947/48 występowała gościnnie jako Regina ("Lisie gniazdo") w warsz. Studio T. MO. W sez. 1948/49-1950/51 należała do zespołu T. Powszechnego w Łodzi pod kier. K. Adwentowicza (reżyserowała tu "Dwa teatry" i "Niemców", grała m.in. Ochotnicką w "Klubie kawalerów", Tatianę w "Przełomie", Olgę w "Obcym cieniu"). Następnie w Warszawie: w sez. 1951/52 i 1952/53 należała do zespołu T. Nowego, 1953-55 do zespołu T. Powszechnego. Potem, przez cztery sez., od 1 XI 1955 do października 1959, była dyr. i kier. artyst. T. Ludowego; grała m.in. Panią Alving w "Upiorach", reżyserowała m.in. "Dziewczynę z dzbanem" (1956), "Uciekła mi przepióreczka" (1956), "Pannę Julię" (1957), pol. prem. "Dramatu akt pierwszy" (17 X 1958), "Żabusię"(1959). Potem przeniosła się do T. Klasycznego i pracowała jako reżyser do końca sez. 1963/64. W tym okresie reżyserowała także gościnnie w innych miastach, np. w 1962 w T. Polskim w Szczecinie "Idiotkę".
Na podstawie: Słownika Biograficznego Teatru Polskiego 1900-1980, t. 2, PWN, Warszawa 1994.
Zob. więcej: http://www.encyklopediateatru.pl/osoby/15484/irena-grywinska
Przedstawienia
Uczone białogłowy (1951)
Recenzje
Dramatu akt pierwszy, 1958
Recenzje
Dziewczyna z dzbanem, 1956
Recenzje
Idiotka, 1962
Recenzje
Klub kawalerów, 1949
Recenzje
Lew na placu, 1948
Recenzje
Niemcy, 1950
Recenzje
Przełom, 1949
Uciekła mi przepióreczka, 1956
Recenzje
Uczone białogłowy, 1951
Recenzje
Upiory, 1957
Zbrodnia na wyspie kóz, 1959
Recenzje
Żabusia, 1959
Recenzje
Kniaź Patiomkin, 1925
Książę Niezłomny, 1927
Recenzje
Artykuły
Zdjęcia
Dokumenty
Deklaracja uczestnictwa w funduszach samopomocowych ZASP, 17 września 1949
Dyplom Honorowy Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Narodowego, listopad 1952
Głowny Sąd Koleżeński SPATiF-ZASP do adwokata W. Kleina, 26 lutego 1973
H. Szletyński do MKiS w sprawie jubileuszu pracy artystycznej H. Grywińskiej, 26 stycznia 1965
I. Grywińska do L. Schillera z prośbą o poparcie w sprawie zgody na reżyserię
I. Grywińska do Prezesa ZASP w sprawie T. Krotke, 20 grudnia 1946
I. Grywińska do Prezesa ZASP w sprawie zjazdu i likwidacji teatru, 2 sierpnia 1946
I. Grywińska do Prezydium Zarządu ZASP w sprawie zwolnienia z Teatru Ludowego, 2 października 1959
I. Grywińska do SPATiF w odpowiedzi na pismo z dn. 11 stycznia 1957, 16 stycznia 1957
I. Grywińska do ZG ZASP z prośba o przyznanie praw reżysera rzeczywistego
Informacja o przesłanej legitymacji zawiązkowej i składkach, 28 wrzesnia 1948
Informacja o przesłanym podaniu I. Grywińskiej, 13 maja 1946
Informacja o przesłanym zawiadomianieniu o przyjecia do SPATiF, 19 września 1951
Irena Horecka (ZASP) do Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy, 26 maja 1972
Janina Anusiak do SPATiF-ZASP w Warszawie w sprawie jubileuszu I. Grywińskiej, 26 czerwca 1964
MKiS do I. Grywińskiej w sprawie przyznanej renty specjalnej, 13 kwietnia 1964
Pismo L. Schillera do Centralnej Dyrekcji Teatrów w sprawie Adwentowiczów, 2 marca 1951
Sekretarz Prezydium S. Wohl do Karoliny Wysockiej, 10 lipca 1973
Telegram - I. Grywińska z prośba o przyspieszenie licencji ministerialnej
ZASP do I. Grywińskiej w sprawie uregulowania zaległych składek, 11 stycznia 1957
ZASP Kraków do ZG ZASP zpoparciem prośby I. Grywińskiej, 7 maja 1946
Zawiadomienie z ZASP o przyzaniu prawa do tymczasowego reżyserowania, 3 marca 1947
Zespół teatru o przyznanie praw reżeserskich dla I. Grywińskiej , 27 kwietnia 1946